Waarom ik als Christen meedoe met de acties van Extinction Rebellion, ondanks dat het wringt.

Het ware, het goede en het schone.

Lieve vrienden,  

Op maandag zeven oktober 2019 stapte ik een grijs gebied in.  

Samen met Christian Climate Action sloot ik me aan bij Extinction Rebellion en de blokkade bij de  Museumbrug in Amsterdam. Het was een handeling van burgerlijke ongehoorzaamheid waarvan je  je kunt afvragen: Is het nodig? Mag het? En gaat het werken? 

Als ik daar korte antwoorden op zou moeten geven dan is dat respectievelijk ‘Ja’, ‘nee’ en ‘ik geloof  het zeker’. 

Actie, ondanks dat het wringt.  

Toch was het voor mij geen lichte keuze om de barricade op te gaan. Het wringt voor mij als Christen  op twee niveaus: Die van het probleem en die van de oplossing.  

God houdt de wereld in zijn hand 

Voor wat betreft het probleem, de aangenomen klimaat- en ecologische crisis, ben ik ervan overtuigd dat God de wereld in Zijn hand houdt en dat zij dus, tegen Zijn wil, niet stuk kan. Is de crisis dan wel  zo erg als wij hem veronderstellen? 

We moeten de overheid gehoorzamen 

Daarnaast ben ik opgevoed, en is het in mijn systeem gebeiteld, dat we de overheid moeten  gehoorzamen. Daarmee lijkt burgerlijke ongehoorzaamheid, zoals disruptieve acties en blokkade van  een verkeersader, uitgesloten.  

De roeping om goed te doen. 

Ondanks dat, voel ik nu een duidelijke roeping om uit mijn comfortzone te stappen. Juist omdat de  wereld van God is en we als mens de opdracht hebben gekregen om daar zorgvuldig en rechtvaardig  mee om te gaan. En omdat de wetenschappelijke studies laten zien dat we op dit moment niet zo  heel goed bezig zijn.  

Maar niet vanuit schuldgevoel 

Ik ben niet voor een collectief schuldgevoel, waardoor we verlamd of opstandig kunnen raken. Als  Christen geloof ik juist dat we er elke dag voor kunnen kiezen om ons handelen bij te stellen en een  kleine stap te kunnen maken richting beter. Dat begint met eerlijkheid.  

Het ware 

Dus ja, het is nodig om in actie te komen. We bevinden ons in een klimaat- en ecologische crisis die  zowel veelomvattend als urgent is. Daarom willen we de overheid oproepen om eerlijk te zijn over de  problematiek en om direct te beginnen met maatregelen die deze problematiek tegen gaan. Nu snap  ik ook dat het in de wirwar van berichten soms lastig is om te weten wat waar is. 

Mijn oproep is dan ook, voor zover je dat nog niet had gedaan, je te verdiepen in de materie. En  neem vervolgens de acties waarvan jij zelf denkt dat ze goed zijn. Zelfs al voelen ze ongemakkelijk. 

Het goede 

Burgerlijke ongehoorzaamheid? Nee, het mag niet. Hoewel er een recht bestaat op protest en  demonstratie, was het ons niet toegestaan om een blokkade op te werpen. Wat wel was toegestaan  was een niet-disruptief protest op het museumplein. Echter, wat we hebben gemerkt is dat de  eerder gehouden klimaatmarsen niet hebben geleid tot genoeg actie vanuit de overheid. We zijn van  mening dat het nu tijd is voor wat meer disruptieve acties.  

Met de overweging dat de overlast die wij nu op kleine schaal veroorzaken in het niet valt met de  overlast waar we op lange termijn en op grote schaal mee te maken krijgen hebben we ervoor  gekozen om tot burgerlijke ongehoorzaamheid over te gaan. 

Bij het kiezen van de locatie van de actie is rekening gehouden met de routes van hulpdiensten.  Omdat op deze plek wel vaker is geblokkeerd, bijvoorbeeld door de marathon, zijn er voor de  hulpdiensten alternatieve routes voorhanden.  

Het schone 

Wij hebben de wereld niet gemaakt maar zij is ons gegeven. Zij was prachtig. En zij is nog steeds  prachtig. En wij hebben die aarde in ons beheer gekregen om haar te onderhouden. Echter, in korte  tijd hebben wij als mens de aarde uitgeput. En we hebben niet veel tijd meer om dat proces om te  keren. Sommige processen zijn zelfs al onomkeerbaar.  

Rebelleren als Christen

Ik wil niet verschillende morele werkelijkheden tegen elkaar gaan afwegen en uitspelen. Ten diepste  geloof ik namelijk dat de meeste mensen deugen. Ik geloof er juist in om het gesprek aan te gaan en  verbinding te zoeken. Want de wereld heeft op dit moment onze onverdeelde aandacht en  inspanning nodig.  

Het is tijd voor actie. God kan alle talenten gebruiken. Alles is beter dan berusting en onze talenten  begraven in de grond. En binnen dat kader past ook een zekere vorm van rebellie tegen wat niet in  orde is. Juist als Christen.  

Omdat wij hebben geleerd om lief te hebben 

Tenslotte. Iedereen die die de liefde kent zal begrijpen dat je aan je geliefde niet vraagt: “hoe ver kan  ik gaan totdat jij breekt?” Veel meer stel je de vraag. “Hoe kan ik jou beminnen”.  

Mijn oproep voor wie Gods schepping liefhebben is:  

Laten we niet de grenzen opzoeken van haar rekbaarheid maar ons dagelijks afvragen hoe we goed  voor haar kunnen zijn.