A12 blokkade – 14 sept

Viering – liturgie

Speech Scheppingsactivist

Mensen vragen ons vaak: waarom moet je nou zo nodig een snelweg blokkeren? Het antwoord is simpel: Omdat de overheid de laatste afslag naar een leefbare aarde blokkeert.

Het tweede commentaar is dan: maar je blokkeert daarbij ook mensen die er niets aan kunnen doen, zoals burgers en ondernemers. Het is burgertje pesten, het is ondernemers pesten.
Ondernemers hebben echter alle reden om naast ons op de A12 te gaan zitten. Kleine bedrijven draaien namelijk op voor het energiegebruik van de grote industrie. Kleinbedrijven gebruiken 1/8 van het gas dat grootverbruikers gebruiken (0,03% van de bedrijven) en betalen daar 5x zoveel belasting over.

Het is lastig om een voorstelling te maken van de ruim 40 miljard aan de belastingkortingen en vrijstellingen. Om het in perspectief te zetten: dit bedrag is zo hoog als 10% van de totale overheidsuitgaven. Allemaal inkomsten – die gebruikt hadden kunnen worden voor gezondheidszorg, onderwijs, isoleren van huizen, gratis OV – worden misgelopen om monsterkortingen te geven aan vervuilende miljardenbedrijven, zodat die nog meer geld kunnen uitkeren aan hun rijke aandeelhouders. Dát is burgertje pesten.

Als rolstoelgebruiker zeg ik: dit beleid is kreupel. We invalideren mensen in het mondiale zuiden, we invalideren de natuur, we invalideren de toekomst. We invaliderend onszelf. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar het aanzien van alle onrechtvaardigheid, zeker ook het afgelopen jaar, is soms bijna niet te verdragen.

Daarom wil ik jullie vragen: kijk om je heen, zoek contact met iemand in de buurt die je nog niet kent. Maak even oogcontact of ga naast elkaar staan, pak als je wilt elkaars hand vast, want we hebben hoop en kracht nodig in tijden van klimaatontwrichting, genocide, een rechtsextremistische overheid, van sluitende grenzen. Jij en deze mederebel hebben elkaar nooit ontmoet, maar je staat naast elkaar in de strijd. Dit zijn de mensen met wie we het doen: de strijd voor klimaatrechtvaardigheid’, voor een hoopvolle toekomst en een hoopvol heden. Samen zoeken we hoe we recht kunnen doen aan de gruwelijke werkelijkheid. Misschien voel je je daar wel hopeloos over. Misschien voelt het soms ondragelijk donker en leeg, als een vacuüm waar we niet uit kunnen ontsnappen. En toch besloot je vandaag te komen. Al was het maar omdat je weet dat je hier met je wanhoop niet alleen bent. Hier zijn anderen die de afgrond recht aan willen kijken. En: weet dat je met je besluit om vandaag te komen hoop hebt gebracht. Want dat is hoe we hoop creëren. Niet door ons hoopvol te voelen, maar door te handelen alsof er hoop is. En dan ineens is het er. We creëren het. Volgens een bekend christelijk denker, Augustinus, ontstaat hoop uit twee ingrediënten: woede en moed. Woede om de dingen zoals ze zijn en moed om te geloven dat ze niet zo hoeven te blijven. En als ik om me heen kijk, zie ik een heleboel woedende en moedige mensen. En daarmee zie ik een zee aan hoopvolle mensen.

Ik ben onderdeel van Christian Climate Action. Aan ons wordt vaak gevraagd waarom we ons (zo nodig) als christenen uitspreken. Het is juist onlosmakelijk verbonden met ons geloof. Bijvoorbeeld al met de eerste twee van de tien geboden: Als je van God houdt boven alles, hoe kan je dan stil blijven als zijn schepping wordt verwoest. Als je houdt van je naaste als jezelf, hoe kan je dan zwijgen, als je een kans hebt om je stem te laten horen. Om je lichaam te gebruiken om vreedzaam in opstand te komen tegen de massamoord van grote bedrijven en Westerse landen op onze naasten.

als laatste wil ik een zegenbede uitspreken die we bij Christian Climate Action ook vaak uitspreken. Waar God klinkt, mag je ook een bron horen die bij jou past, zoals liefde of hoop.