Bidden op Schiphol – twee sfeerimpressies
Afgelopen zaterdag (17 februari 2024) was ik, inmiddels voor de vierde keer, aanwezig bij een klimaatwake op Schiphol. Christian Climate Action is 1,5 jaar geleden met deze wakes begonnen, steeds rond het begin van een vakantie, in dit geval de voorjaarsvakantie. We waren dit keer met ongeveer 15 mensen, onder wie twee kinderen.
Wat doen we in zo’n viering? We nemen allemaal een voorwerp mee dat iets verwoordt van waarom we hier zijn: een plant, water, een boek, een schilderij, een kaars etc. Zelf had ik dit keer de ’toeter’ meegenomen waarmee ik jarenlang naar ongeboren baby’s heb geluisterd. Die staat voor mij voor het rekening houden met en goed luisteren naar generaties die na ons komen.
Wat doen we verder? We zingen, we belijden schuld en vragen om vergeving, we lezen uit de Bijbel en we bidden. Nee, we bidden niet tegen de reizigers op Schiphol. Wel bidden we om inzicht in wat goed is en wat niet, om een omkeer bij mensen, inclusief onszelf, inclusief de directeuren van Schiphol en de KLM, inclusief de regering, en ook om erbarmen voor mensen die soms om verdrietige redenen op reis gaan. We sluiten af met een zegen.
Voor mij zijn dit kostbare momenten van verbondenheid met anderen, die mijn zorgen om Gods aarde delen, en van verbondenheid met God.
Joke Koelewijn
Maak ons hart onrustig, God
‘Laat ons dwaas en koppig zijn.
Laat ons doorgaan tot het eind.
Gaat het onze kracht te boven,
laat ons dan in U geloven.
Laat ons dwaas en koppig zijn.’
Ik kijk de kring rond terwijl we het bovenstaande lied zingen van Schrijvers voor Gerechtigheid. Dan kijk ik naar de liturgische “tafel” op de grond, naar een bloeiende tak, een bekertje slootwater, een schelp, een kaars, een bijbel. Voorwerpen die de groep heeft meegenomen en die symbool staan voor de schepping. Ik hoor de vele geluiden; het geroezemoes van reizigers en rolkoffers, geluid en geraas, van mededelingen en vliegtuigen, het gehuil van een kind… Zaterdag 17 februari. We zijn in vertrekhal 3, vlakbij gate M van Schiphol.
Het voelt dwaas om hier te zijn. Om hier in een hoek van het enorme complex te zingen. Sinds anderhalf jaar komen op de eerste dag van een vakantie klimaatbezorgde christenen samen voor een “Bidden-op-Schipholviering”, een initiatief van Christian Climate Action (CCA). We lezen om de beurt de verzen van Psalm 65 en Jesaja 58. Dit wisselen we af met het zingen van: ‘God herschep ons hart, herschep ons hart, maak het zuiver.’
Net als het huilende kind dat ik eerder hoorde, huilt mijn hart om de last waar Gods schepping onder gebukt gaat. Het uitsterven van dieren en planten, vervuiling van lucht, land en water, overconsumptie, de vele vliegreizen, droogte, overstromingen, groeiende ongelijkheid en mensen op de vlucht. We nemen de tijd voor stilte en gebed en spreken onze zorgen uit over deze wereld. We zoeken naar woorden voor onze tranen, onze onmacht, onze angsten en boosheid. Onze harten zijn onrustig en we strekken ons uit naar God. ‘Zo bidden we samen: Schepper God, hoor ons gebed.’
Tegelijk spreken we ook ons geloof, onze hoop en liefde uit. Onze hulp is immers van de Heer, die hemel en aarde heeft gemaakt?
Na een uur is de viering weer voorbij en gaan de 16 bidders huns weegs. In de trein naar Amersfoort kijken we terug op een mooi, ingetogen, inspirerend moment. Verbonden met God, mens, plant en dier. Aan het begin van de meivakantie zullen we hier weer terugkomen om te bidden op Schiphol. Is het dwaas? Zeker! Zijn we koppig? Ongetwijfeld!
Verbonden in Christus,
Joanne