De Vegan Veertigdagentijd – een reflectie

Het is weer de veertigdagentijd. Ik zie de vastentijd als een periode waar veel christenen iets, wat voor hen gewoon of misschien zelfs heel belangrijk is, op zij zetten en meer denken over de dingen die écht belangrijk zijn. Voor iedereen is het wat anders – minder of geen suiker, TV of Social Media, alcohol…

Toen Naomi nog geen 3 jaar was waren wij samen aan het vasten. Wij keken geen TV. Alleen op zondag en alleen een christelijk filmpje. (Voor de mensen die een lief Bijbelverhaal voor hun kinderen, kleinkinderen of… zichzelf zoeken – want ze zijn echt leuk – Beginners Bible op Youtube ☺*).* We hadden erover gepraat, ik had het op het meest simpele manier geprobeerd uit te leggen wat vasten is en waarom wij het doen. En wat was het bijzonder om te zien dat zo’n klein kindje, die gewend was om haar tussendoortje te eten en in die tijd haar lievelingstekenfilm te kijken, het alleen maar de eerste 2 dagen vroeg. Daarna zei ze – nee, boekje lezen. Want het filmpje hadden wij ingeruild voor een leesmoment. En ook de zondagmiddagen waren opeens “bijzonder” geworden.

Ook de jaren erna heb ik wel iets tijdens veertigdagentijd gedaan, maar dan meestal alleen. Maar dit jaar zijn wij, als gezin, aan het vasten. Al is het meer zo: ik ben aan het vasten en zij doen vrijwillig/verplicht (deels) mee, want ik ben de enige die bij ons kookt ☺.

Dit jaar tijdens de veertigdagentijd doe ik mee met Christian Climate Action Challenge – vegan eten. Al een tijd eet ik vegetarisch en de rest doet grotendeels met mij mee. Maar nu ga ik een stapje verder – ik ga 40 dagen plantaardig eten. En wie weet – misschien wel wat langer…

Vele van jullie weten over mijn avonturen op de A12 en ook de andere dingen die ik doe om beter voor de wereld, die God aan ons heeft gegeven, te zorgen. En ik vraag me steeds af – doe ik genoeg of is er nog iets wat ik kan doen? Ik scheid afval, koop geen nieuwe kleren voor mij en de meisjes; ik gebruik water, stroom en gas zo weinig mogelijk, ik douche koud en op zondagen na de dienst lopen wij naar huis met 2 afvalgrijpers en vuilniszakken om de buurt wat schoner te krijgen. (En dit zeg ik niet om een schouderklopje te krijgen maar om misschien iemand aan te moedigen dat ook jij de wereld al een beetje beter kunt maken zonder dat je op de snelweg gaat zitten ☺).

Maar het bleef kriebelen – is het genoeg of kan ik nog meer doen? Toen besloot ik dat áls wij thuis vlees eten,wij alleen maar het vlees met de afgeprijsde stickers eten. En uiteindelijk was het zo makkelijk om het stapje te doen om helemaal geen vlees meer te kopen. Maar dan blijft er nog steeds zuivel en eieren – waarvoor de kalfjes van hun moeders worden weggehaald; de haantjes, die geen legkippen kunnen zijn, worden doodgemaakt enz., enz….

En waar ik al een tijdje mee rondliep zijn 2 vragen die ik las – “Hoeveel dieren zijn jouw leven waard?” en “Wat als Jezus Christus wel vegetarisme zou hebben voorgestaan en de dieren had ingesloten in Zijn naastenliefde? Hoe ontzaglijk veel leed zou daardoor miljoenen dieren bespaard zijn gebleven!”. En hoe meer ik erover denk, hoe meer het mij bezig houdt.

Laatst las ik de, voor iedereen zo bekende, tekst van Joh.3:16 “Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” En voor het eerst zag ik het – God houdt niet alleen van mij, van jou, van de mensheid maar van de WERELD! Dus ook al die dieren die niet persé in de Bijbel als onze naasten worden gezet.

Een paar zondagen geleden sprak Erik van Duyl bij ons in de kerk en ook hij had het erover. “Mijn boog heb Ik in de wolken gegeven (..) als verbond tussen Mij en de Aarde.”. En het is niet persé dat wij, als christenen, geen vlees mogen eten, maar God vraagt ons om voor Zijn schepping te zorgen en rechtvaardig te zijn naar alles wat Hij heeft geschapen. Maar helaas is de bio-industrie niet heel liefdevol naar de dieren. Afgelopen week op het nieuws hoorden we over “onvoorstelbare stank door 19.000 levend vee in Kaapstad”. En de beelden ervan zijn verre van rechtvaardig naar de schepping.

De tweede week van de veertigdagentijd is al bijna afgelopen en ik heb nog wat weken te gaan. En wat ik zo bijzonder vind – de enige dat ik lastig vind is de kaas laten staan. En wat genoot ik zondagmiddag van het stukje geitenkaas van de boerderij. En heel eerlijk – ik voel me blij en dankbaar. En ik geniet nog meer van de mooie wereld die God aan ons heeft gegeven.

Er zijn genoeg dingen die wij kunnen doen om voor Gods schepping te zorgen – groot en klein. Ik wens voor ieder van ons – zoek er eentje die bij jou past! Wees de wereldverbeteraar in kleine dingen! Want het zijn kleine dingen die het doen!

Iveta

---

Heer, U bracht de aarde in balans,
ieder schepsel heeft een aandeel in die dans.
De planeten draaien in Uw plannen mee.
Elke korrel zand is deel van Uw idee.

Deel van Uw idee is ook de mens
en U deelt met ons Uw grote scheppingswens:
laat de aarde bloeien, geef haar rust en lucht.
Wat je nodig hebt, geeft zij je weer terug.

Breng ons in evenwicht met alles wat U maakte.
Als we vallen, geef ons weer een kans.
Breng ons in evenwicht.
Leer ons dansen met de aarde.
Pak ons bij de hand en breng ons in balans.

Heer, wij nemen meer dan U ons geeft
en de aarde wordt een plek waar niets meer leeft.
Zoveel schoonheid is verdwenen voor altijd.
Alle samenhang die U bedacht raakt kwijt.

Het lijden groeit, de wanhoop wint terrein.
Christus, houd ons vast.
Laat in ons Uw liefde sterker zijn.
Christus, houd ons vast, Christus, houd ons vast.

Breng ons in evenwicht met alles wat U maakte.
Als we vallen, geef ons weer een kans.
Breng ons in evenwicht.
Leer ons dansen met de aarde.
Pak ons bij de hand en breng ons in balans.

(Breng ons in evenwicht, Schrijvers voor gerechtigheid, R. Smith)