Een glorieuze en gewelddadige dag

Wat een glorieuze en gewelddadige dag was het. Op deze foto blokkeer ik een waterkanon. De overheid koos er gisteren letterlijk voor om het brandalarm te blussen in plaats van de uitdijende klimaatcrisis.

Al vanaf het begin waren de kanonnen aanwezig, met draaiende motors, groot en onheilspellend. En de ME, uitgerust met schilden en wapenstokken. Waterkanonnen (en de ME) zijn bedoeld voor dreigende, escalerende situaties. De Haagse politie weet als geen ander dat Extinction Rebellion strikt geweldloos is en dat er dus geen dreiging van ons uitgaat. Er zijn van onze kant uit dan ook nul incidenten geweest. Wel zijn veel rebellen onderkoeld geraakt door de waterkanonnen, wat waarschijnlijk dan ook de strategie van de politie was. Zelf sprak de politie van ‘beneveling’, maar er werden mensen doelgericht natgespoten, waaronder journalisten en mensen die langs de kant van de weg stonden.

Vol trots meldde de politie op de NOS dat er een tent klaarstond voor onderkoelde rebellen, waar droge kleding verkrijgbaar was. Ze hebben echter geen enkele moeite gedaan om dit aan ons te communiceren, dus die tent zal er vooral zijn geweest om de indruk te wekken dat de politie zorg droeg voor onze veiligheid. Dat dit niet het geval was bleek ook maar uit de vele geweldsincidenten, zoals dat Chris Julien (links op de foto, met rood shirt) door de ME in zijn gezicht werd geslagen terwijl hij op de grond lag. Een aantal onderkoelde rebellen die het artikel op NOS had gelezen en naar de tent toe wilden, werd de weg versperd door de politie. Ook hebben onderkoelde rebellen bij het politiebureau lange tijd buiten moeten staan in de winterse temperaturen.

Het verbaast me dat de politie werkelijk dacht dat we zouden wijken voor een waterkanon. Wij staan daar omdat onze overheid de facto een negatief klimaatbeleid voert. Voor elke emmer water gooit ze drie emmers olie op het vuur van de klimaatcrisis, door de 17,5 miljard aan subsidies voor grootverbruikers van fossiele brandstoffen. De overheid blokkeert de weg naar een leefbare toekomst. Wij blokkeren dus deze weg uit gewetensnood. Wij kunnen niet anders dan in opstand komen.

En dat is ook waarom het zo’n glorieuze dag was. Omdat we met meer dan dubbel zoveel waren als de vorige keer. Omdat we flexibel waren en er een feest van maakten. Omdat de groep diverser was dan ooit. Omdat het zonneklaar is dat wij niet zullen wijken voor intimidatie en politiegeweld. Omdat we elkaars handen vasthielden en elkaar moed inspraken. Omdat er een troostende omhelzing was waarin ik kon uithuilen toen ik het even niet meer trok. Omdat vertrekkende rebellen luidkeels werden toegejuicht en bedankt met applaus. Omdat de waterkanonnen een teken zijn dat ons verzet te groot wordt om te hanteren.

We komen terug, met nog veel meer. En dan met nog veel meer, en dan met nog veel meer. We komen terug en we zijn aan het winnen.