Terugblik A12 blokkade & supportdemo – 11 januari

Supportdemo

Wim was aanwezig bij de supportdemo en schreef een mooi verslagje van hoe hij de dag beleefd heeft:

Zaterdag 11 januari was het helaas weer zover. Omdat er nog geen schijn van afbouwen van de fossiele subsidies te bespeuren is, gingen we weer naar Den Haag. Onze regering is natuurlijk erg druk met allerlei belangrijke zaken, dus soms moet je ze even helpen herinneren dat er ook nóg belangrijkere zaken op te pakken zijn.
Omdat deze keer mijn echtgenote (voor het eerst!) mee ging, hebben we besloten naar de supportdemo te gaan. Op verzoek van Kirsten hebben we CCA-supporters opgevangen om gezamelijk de actie te beginnen.
In totaal waren we met z’n zevenen. Omdat niet iedereen er om half twaalf was begonnen we wat later met de check-in. Er waren twee eerste-keer-suporters en ook nog twee supporters die voor het eerst met CCA meeliepen. Bij de check-in werd de angst uitgesproken dat XR momentum aan het verliezen is (bedankt Trouw!). Dit is niet mijn gevoel: 1500 rebellen op een januaridag vind ik toch best veel momentum. Het gaat in dit jubeljaar lukken! We moeten, net als de weduwe die bij de rechter om recht blijft vragen, niet opgeven. 
Na het gebed en lied liepen we richting het Malieveld. We kwamen al snel Grootouders tegen die ons vertelden dat we (zo) niet naar het Malieveld konden lopen. We zagen in de verte inderdaad politie met busjes de doorgang versperren. We hebben een tijdje vóór de Malietoren boven de ingang van de tunnel (richting begin Utrechtsebaan) staan kijken en met elkaar en andere supporters staan kletsen. M’n echtgenote werd door een agent aangesproken want hij was bang dat ze naar beneden zou klimmen/springen om op de Utrechtsebaan te komen. Hilarisch! 
Er liepen steeds meer opgefokte agenten met knuppels in de hand rond. Bij de kruising Boslaan/Zuiderpad kwamen wat rebellen aanlopen in de richting van het begin van de Utrechtsebaan. Zij werden door de agenten letterlijk teruggeknuppeld en zijn op het zebrapad gaan zitten. Vervolgens werden wij (supporters) gesommeerd om weg te gaan van onze plek boven de Utrechtsebaan. Hier hebben we niet (meteen) gehoor aan gegeven dus begonnen de agenten maar te duwen en te schreeuwen. Wij wilden daar blijven staan om te zien hoe het met de rebellen op de kruising ging. Uiteindelijk hielden ze op tegen ons te schreeuwen en toen vonden we het niet leuk meer. We zijn omgelopen naar die kruising en hebben daar een tijdje staan supporten.
Iemand zei dat de tunnelbak geblokkeerd was en daar zijn we naartoe gelopen. Daar zagen we de CCA-rebellen!
Het is door de schermen om de tunnelbak best lastig om te zien wat er in de tunnebak gebeurt, maar we konden de muziek en het koor goed horen. Twee CCA-ers waren op een schakelkastje geklommen om over de schermen te kunnen kijken. Ze werden door een agent met knuppel in de hand gesommeerd om er af te komen.
Na een een korte lunchpauze liepen we naar de Theresiastraat en stonden we bij het klimaatkoor. Daar zijn we de rest van de middag gebleven.
In de loop van de dag heb we nog verschillende CCA-ers gesproken die op eigen houtje naar de supportdemo waren gekomen.  
Ook leuk: een meneer sprak me aan en vertelde dat hij het boek van Rozemarijn aan het lezen was. Hij had het CCA-logo op m’n rugzak gezien en wilde dat even melden.
Bij het afscheidnemen van de resterende CCA-supporters hebben we de wens uitgesproken dat dit de laatste keer was. Toch?

Blokkade

Met maar een paar graden boven nul maakten we ons op voor een koude dag. We begonnen deze actie met een mooie groep van ruim 40 mensen. Super om te zien dat er op alle gebieden van taken en rollen weer nieuwe mensen waren. Iedereen die denkt “ik wil ook iets doen” – je bent meer dan welkom! Rollen en acties genoeg. 

We startten zoals altijd met een korte viering – een mooi en krachtig ritueel. Goed om zelf te aarden, samen te zijn, na te denken en te bidden.

De weg naar onze protest-locatie op de A12 bleek verrassend gemakkelijk. Als een van de eerste groepen vonden we onze plek in de tunnelbak, waar een koor al klaarstond. Wat volgde was een sereen moment: Bluedogs herinterpretatie van Bachs “O Haupt voll Blut und Wunden” resoneerde bij veel van ons met de woorden “O, aarde vol met wonden, door mensen uitgebuit.” Terwijl andere groepen die door politie-inzet niet de tunnelbak konden bereiken zich verspreidden over de omliggende kruispunten, bleef de sfeer in onze tunnelbak waardig en vredig. Het was super om de support-demo boven de tunnelbak te zien!

We zijn enorm geschrokken van de inzet van waterkanonnen bij deze lage temperaturen. Onnodig, onrechtmatig en onverstandig. Ondanks dat velen van ons drijfnat en ijskoud waren, bleef de sfeer goed.

We blijven ons uitspreken voor een leefbare aarde en tegen de verwoesting van Gods schepping!

Viering

Bekijk hieronder een fragment van het gebed en/of lees de hele viering terug

Lees hier de viering terug